quivis

quī-vīs, quaevis, quodvis (abl. quīvis, Ter. Ad. 2, 3, 1), and subst. quidvis, pron. indef. (separated:

quod genus vis propagabis,

Cato, R. R. 52 ), who or what you please, any whatever, any one, any thing:

Juppiter non minus, quam vostrum quivis, formidat malum,

Plaut. Am. prol. 27:

quaevis alia mora,

id. Mil. 4, 7, 10:

omnia sunt ejusmodi, quivis ut perspicere possit, etc.,

Cic. Quint. 27, 84:

ad quemvis numerum ephippiatorum equitum quamvis pauci adire audent,

Caes. B. G. 4, 2:

quaevis amplificationes,

all sorts of, Cic. Inv. 1, 53, 100:

unus amet quāvis aspergere cunctos, i. e. quāvis ratione,

Hor. S. 1, 4, 87: ab quīvis (abl.) homine beneficium accipere gaudeas, Ter. Ad. 2, 3, 1:

cujusvis opes voluisse contra illius potentiam crescere,

Sall. C. 17, 7:

quovis modo inceptum perficere,

id. J. 11, 9; 35, 4:

quovis sermone molestus,

Hor. S. 1, 3, 65:

eripiet quivis oculos citius,

id. ib. 2, 5, 35.—Joined with unus, any one you please, any one whatever:

una harum quaevis causa,

Ter. And. 5, 4, 1:

si tu solus, aut quivis unus,

Cic. Caecin. 22, 62:

non quivis unus ex populo, sed existimator doctus,

id. Brut. 93, 320. — quidvīs, as subst., any thing whatever, no matter what:

dicere hic quidvis licet,

Plaut. Truc. 4, 4, 31:

quidvis satis est,

Ter. Heaut. 4, 1, 28; Plaut. Poen. 1, 3, 28:

si quidvis satis est,

Hor. S. 2, 3, 127.— [p. 1518] With gen.:

quidvis anni,

i. e. at any season of the year, Cato, R. R. 17.